Thursday, September 10, 2009

รร.นานาชาติเ��นต์สตีเฟนส์

รร.นานาชาติเซนต์สตีเฟนส์
รร. อยู่ถนนวิภาวดี ใกล้กับที่ทํางานช้างมากๆ แต่ขาไปจะล่่่าบากหน่อยเพราะต้องไปกลับรถที่ม.เกษตร รร.เข้า 8โมง เลิก 2 โมงครึ่ง สําหรับเตรียมอนุบาล รับนร.ห้องละ 15 คน แต่ตอนนี้มีแค่ 5-6 คน ครู 2 คนเป็นคนไทยทั้งคู่สําหรับ ตอ.
สถานที่ บุคลากรดีหมดทุกอย่าง แต่จะจ่ายสองแสนกว่าต่อปีให้ลูกเรียนกับครูไทยไปทํามายหนอ

รร. ธรรมาภิรักษ์
คือเด่นหล้าขนาดย่อมและตึกเก่ากว่ากันแยะ แต่ยังดีที่มีสนามให้เล่นข้างนอกด้วย ตอ.ไม่เวิร์ค อ.1-3 มี ปีละ 7 ห้อง นร. ห้องละ 30-35 ครู 2 คน มีโปรแกรมสามัญกับ extra ต่างคือ อังกฤษ 2 หรือ 5 ชม. / สัปดาห์

สรุปความเห็น
ไม่ชอบเลยทั้งคู่ :(

Tuesday, September 8, 2009

ปันรักใครที่หนึ่ง

บทสนทนาระหว่างแม่กับปัน ณ คืนหนึ่ง
แม่: แม่รักปันนะค้าบ
ปัน: แม่ร๊ากปัน
แม่: ช่าย แม่รักปันที่หนึ่งเลย ปันล่ะรักแม่ไหม
ปัน: ร๊าก
แม่: แล้วปันรักใครที่หนึ่ง
ปัน: (ตอบอย่างไม่ลังเล) โผ่ โผ่ (หมายถึงอาโผ่)
แม่: แล้วรักใครที่หนึ่งอีก
ปัน: ก้อง ก้อง (หมายถึงพี่ก้อง)
แม่: แล้วใครอีกค้าบ
ปัน: อุ๊
แม่: (แนะ! ชักหงุดหงิดแล้วนะจ๊ะ) ใครอีกค้าบ
ปัน: พ่อ
แม่: (ฮื่มๆ แล้วเราจะเป็นที่เท่าหร่ายฟะ) ใครอีกค้าบ
ปัน: แม่
แม่: (เฮ้อ! ในที่สุด)
 
ป.ล. ถามใหม่อีกรอบก็เรียงตามลำดับนี้เป๊ะเรยอ่ะ เด๋วไว้อีก 2-3 วันจะลองใหม่ (คุณแม่พยายาม)

ตัวโตมากๆ

คุณแม่กำลังจะพาน้องปันเข้านอน ทำเป็นกิจวัตรประจำวันเหมือนกันทุกๆ วัน หลังจากไหว้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และขอพรพระ ไหว้คุณปู่คุณทวดแล้ว ปันก็จะเดินเข้าห้องนอน ระหว่างนั้นเกิดคิดถึงหมีพูห์ตุ๊กตาตัวโตที่แม่วางไว้ข้างเตียงจึงร้องออกมาอย่างลิงโลดว่า "พู พู" (ประมาณว่า จะได้เจอพูห์แล้ว)
คุณแม่ได้ยินดังนั้น จึงรีบพาน้องปันเดินไปหาหมีพูห์ที่วางหลบไว้ข้างๆ เตียง แต่จะเข้าไปตรงๆ ก็คงไม่หนุก จึงใช้มุกให้จ๊ะเอ๋กัน
"จ๊ะเอ๋ หมีพูห์" ปันดีใจใหญ่ที่เจอพูห์ "พู พู" แม่พาเดินไปใกล้ รีบวิ่งเข้าไป พอใกล้จะถึง อ๊ะเปลี่ยนใจซะงั้น (กลัว) วิ่งมากอดแม่และบ่น "ตัวโตมากๆ"
คุณแม่ได้ยินดังนั้น คิดว่าควรฝึกให้ลูกกล้าหาญ จึงฝืนพาปันเดินไปหาหมีพูห์อีก "ตัวโตมากๆ ตัวโตมากๆ" เสียงบ่นระงมมีอยู่เป็นระยะ
คุณแม่ไม่ท้อแท้ จับหมีพูห์ขึ้นมานั่งบนเตียง และจับปันนั่งเผชิญหน้ากับหมีพูห์ เด็กน้อยกล้าๆ กลัวๆ แต่ยอมนั่งโดยดี
ทันใดนั้น หมีพูห์ตุ๊กตาตัวนิ่มทรงตัวไม่อยู่ ล้มตัวลงมาข้างหน้า เอาหัวโขกกับหัวปันๆ พอดี
หนูน้อยตกใจสุดขีด รีบคลานมากอดแม่ พร้อมย้ำถึงข้อประหวั่นในใจอีกครั้ง ...
"ตัวโตมากๆ"