ดอกไม้ให้พ่อ สุขสันต์วันเกิดค้าบ

ปันๆ ให้ของขวัญวันเกิดอีกแล้ว คราวที่แล้วพลิกคว่ำได้เป็นของขวัญให้แม่ ผ่านมาจนถึงวันเกิดพ่อ 25 พ.ย. ปีนี้ มอบดอกไม้ให้พ่อ สุขสันต์วันเกิด ดอกไม้ปันเป็นฟันล่างด้านขวาค้าบ โผล่พ้นเหงือกขึ้นมาทันแฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูแด๊ดดี้พอดีเรยย ฟันซี่ใหญ่เหมียนพ่อเลยจ้ะ อีกไม่นานข้างซ้ายก็คงจะโผล่ออกมาคู่กันๆ
เข้าใจตั้งเวลาจังนะจ๊ะ



วันเกิดพ่อปีนี้ มีจัดเค้กกะไอศกรีมเซ่อไพรส์ แม่ก็มีผลพลอยได้ แอบแฮ็บกินติมกะบราวนี่ด้วย พ่อดีใจใหญ่ ปากก็บอกว่าไม่ต้องมีอะไรพิเศษให้หรอก แต่พอเค้าจัดให้ ตะเองก็ดีใจแหละน๊า ตอนปิดไฟ เป่าเทียน ปันๆ ตื่นเต้นหย่าย เอาไว้วันเกิดปันๆ บ้างเนาะ แม่จะช่วยเป่าเค้กบื๋อๆ นะจ๊ะ

เขาดินวนาฯ

ด้วยแรงบันดาลใจจากการเที่ยวชมอะควาเรี่ยม อะฮั้นก็ได้ไอเดียโดยคร่าวว่าปันๆ ท่าจะชอบศึกษาเกี่ยวกับสัตว์โลก บวกกับความชอบนกเป็นทุน (พี่อุ๊พาไปดูนกที่สนามหญ้าทุกวี่วัน จนปันๆ ร้องเป็นภาษานกได้ว่า “เจ๊เจ่” aka จิ๊บๆ พร้อมกับชี้และมองฟ้า) พ่อและแม่ที่ดีอย่างเราจึงวางแผนการทัศนศึกษาที่เขาดินวนาฯ ให้แก่เด็กชายตัวน้อย และไม่ลืมพกพี่อุ๊ไปด้วย ซึ่งสำคัญกับความบันเทิงของพ่อและแม่เป็นอย่างยิ่ง

ที่เขาดินประทับใจกว่าที่คิด เพราะพื้นที่ค่อนข้างกว้างใช้ได้เลย แถมมีสวนนกที่แนะนำว่าต้องไปเดินให้ได้ เพราะได้ใกล้ชิดกับนกนานาพันธุ์ หน้าตาแปลกๆ มากมาย ขนาดที่ว่าเดินแหงนดูนกไป กลัวติดหวัดนกกันไป ขอเตือนให้ใส่หมวกใบเก่าๆ พร้อมทิ้ง เพราะอาจเจอบอมบ์ได้ถ้านกไม่ถูกใจ แต่คราวนี้พ่อแม่ปันและพี่อุ๊รอดกันทั้งสี่คน ที่ไม่ค่อยประทับใจเลยก็คือสัตว์ที่ถูกขังในกรงเล็กๆ พวกสัตว์หากินกลางคืน ดูแล้วเศร้าอย่าบอกใคร ตรงส่วนที่เป็นงูและสัตว์เลื้อยคลานก็ทำดีนะ แต่แม่ไม่ค่อยชอบดูงูสักเท่าไหร่ สังเกตงูอนาคอนดาจะป็อบปูล่ากว่าพันธุ์อื่นๆ เชียว

กว่าจะเดินรอบเขาดินเหนื่อยใช้ได้ คุ้มจริงค่าเข้าแค่ 50 บาทต่อคน :-)

เที่ยวอะควาเรี่ยม ที่พารากอน

พาปันไปเที่ยวอะควาเรี่ยมที่สยามพารากอนมาค่ะ หลังจากที่รบเร้ากับพ่ออยู่นาน ในที่สุดพ่อก็ตกลงว่าควรที่จะพาไปได้แล้วซักกะที แม่ปิ๊งไอเดียนี้ก็เพราะว่าพาปันไปดูบ่อปลาหน้าบ้าน ให้อาหารปลาแล้วปันตื่นเต้นใหญ่เลย ทำเสียง อือ อือ อือ หลังๆ นี้ปันก็ชอบออกไปเดินเล่นที่สนามหญ้าอยู่แล้ว ดูนกบิน ดูดอกไม้ ดูกระรอก ดูผีเสื้อ พอเช้ามา เอาละ ร้องทวงจะออกไปข้างนอก ถ้าพี่อุ๊บอก "เปิดประตูๆ" โอ้โห จะ alert ยมาก มองไปที่ประตูทำท่าโผจะไปๆ พาไปที่ประตูก็เอามือจับลูกบิดทันที ประมาณว่า อีกไม่นานผมจะเปิดออกไปเองได้ละ พอบอกว่า "นกๆ" ปันก็จะมองดูฟ้า บอก "ดอกไม้" ก็จะมองไปที่ต้นไม้ "ไปเที่ยวๆ" ก็จะเตะขาดีอกดีใจ ... เด๋วนี้รู้มากจริงๆ ลูกแม่
พาปันนั่งรถใส่คาร์๋ซีทไว้ เด๋วนี้ชอบเวลาเอาขึ้นรถจะดูนู่นดูนี่จนเพลินหลับไป แต่ถ้านานเกินไปก็มีเบื่อโวยวายได้เหมือนกันค้าบ วันนั้นกว่าจะถึงพารากอนใช้เวลานานพอดู เพราะพ่อเลี้ยวรถผิดพาไปติดแยกราชประสงค์อยู่เป็นนาน แต่ก็ถึงจนได้ ยังดีที่พารากอนมี valet parking ก็เลยไม่ต้องเสียเวลาวนหาที่จอดรถอีก
ค่า เข้าชมอะควาเรียม ราคาปรับปรุงแล้วอยู่ที่ 350 บาท เจ้าหน้าที่แนะนำว่าเราไม่ต้องไปดูเรือท้องกระจกก็ได้เพราะลงเรือค่อนข้างจะ แออัด เด็กเล็กอาจจะลำบาก ก่อนเข้าพ่อกะปันถ่ายรูปเป็นที่ระลึกด้านหน้าตรง photo stand ที่เค้าจัดไว้ให้
วันนี้เราตัดสินใจใช้เป้จิงโจ้อุ้มปัน เพราะดูแล้วน่าจะคล่องตัวกว่าใช้รถเข็น ประกอบกับเราเดินในห้องแอร์ พ่อ (จิงโจ้) ก็คงจะไม่เหนื่อยมาก เริ่มต้นด้วยการแวะชมปลาแปลกๆ ที่เค้าจัดไว้ในตู้ แม่จำไม่ได้หรอกว่ามันมีปลาอะไรกันบ้าง แต่ที่แน่ๆ ปันชอบมาก ดูปลาว่ายไปมาใหญ่เลย แถมเอามือไปแปะๆ กระจก จะหยิบปลาออกมาให้ได้ แค่ 2-3 ตู้แรก เห็นปันสนใจมากขนาดนี้ แม่ว่าก็คุ้มแล้ว



พอเดินอะควาเรี่ยมจบ ก็มาหม่ำๆ ข้าวที่ศูนย์อาหารนั่นแหละ นัดกะอาโผ่กะป้านุช เจอกันแป๊บนึง พอให้อาโผ่หายคิดถึงปันๆ ก็อาโผ่โดนหมากัด เลยต้องไปทำแผล ฉีดยา ไม่ได้มาหาปันๆ เป็นอาทิตย์เลยคิดถึงน่ะซี่ อ้อ... แม่พาปันๆ ไปซูเปอร์ฯ ไปซื้อเนื้อปลา เนื้อหมู เนื้อไก่ สำหรับทำอาหารของปันด้วย ปรากฎว่าปันเห็นปลานอนเรียงรายแช่น้ำแข็งอยู่ในซูเปอร์ฯ งงใหญ่เลย อ้าว... เมื่อกี้ยังว่ายๆ อยู่ ทำไมมานอนตรงนี้ตั้งเยอะแยะ จะเอามือไปจับให้ได้ แม่ต้องพาหนีไปที่อื่น เหอ เหอ ในใจคงคิดงงๆ แฮะ มัีนยังไงกันละเนี่ย อุ้มๆ เลือกปลา ปันก็ง่วงและก็งอแง เผลอแป๊บเดียวหลับโงกเงกไปซะงั้น วันนี้กว่าจะถึงบ้านมืดพอดีจ้า

A little crawler..

วันนี้ ปันคลานได้อย่างคล่องแคล่วแล้ว ที่ผ่านมาคลานๆ บ้าง คืบๆ บ้าง วันที่ 3 พ.ย. นี้แหละ แม่พูดได้เต็มปากว่าปันคลานได้แล้วค้าบ ท่าทางปันก็คงดีใจเหมียนกัน เพราะเห็นคลานใหญ่ไม่หยุดเรยย ฮิฮิ

ดิฉันรักเซ็นทรัลชิดลม

เป็นห้างที่ประทับใจตั้งแต่เล็กจนโตเป็นแม่คน...
ด้วยเมื่อวันก่อนได้ลองไปใช้บริการห้องให้นมลูกที่ชั้น 6 เคยได้ยินมาตั้งนานแล้วว่ามี แต่ยังไม่เคยมีโอกาสแวะไป ก็คิดว่าคงเป็นห้องๆ นึง มีโซฟา มีโต๊ะรับแขก เหมือนห้องกลางที่พรีเมียร์เลานจ์ อะไรประมาณนี้
แต่พอเข้าไปจริงๆ เค้ามีที่เปลี่ยนผ้าอ้อมให้ มีอ่างล้างมือที่มีน้ำร้อนน้ำเย็น แล้วก็ยังมีเครื่องฟอกอากาศให้อีกเครื่องนึง
ช่างเข้าอกเข้าใจคนเป็นแม่อย่างเราจริงๆ

รักเซ็นทรัลชิดลมจัง