พัฒนาการเดือนที่ 7-8

ปันๆ เริ่มออกอาการติดแม่อย่างเห็นได้ชัด (Separation Anxiety) และมีอาการกลัวคนแปลกหน้า โดยเฉพาะถ้าคนแปลกหน้าแล้วยังมาทำเสียงดังเนี่ยจะ Hurt มาก ร้องไห้จ้าา พ่อกับแม่ก็กลัวว่าจะเข้ากับคนยากเหมือนในตำราบอกรึป่าว ก็เอาไปทดลองเรียนจิมโบรีมาคลาสนึง โอ้โห... ดีว่าึคลาสแรกไม่เสียตัง ก็ปันๆ เล่นเกาะพ่อเกาะแม่เป็นชะนี ใครมาพูดด้วยก็ร้อง ใครส่งเสียงดังก็ร้อง หึหึ เล่นเอาเบบี๋คลาสเมทของหนูงงๆๆ (เป็นรายว๊าา) เอาเถอะ พ่อกะแม่ไม่เครียดหรอก We go at your pace. แต่ก็มีแอบถามหมอสุธีราว่าเป็นไรอ๊ะป่าว หมอว่าเป็นงี้แหละ ให้เอารูปญาติๆ ชี้ให้ดูบ่อยๆ ไม่ต้องเอาไปจิมโบรีให้เสี่ยงติดเชื้อโรค เด๋วโตก็หายเนาะ ตอนนี้ให้เล่นกะกระจกไปก่อนให้คุ้นชินกับการเล่นกับเบบี๋อีกคน (หลอกลูกนี่หน่า โตจะโกรธกันมั้ยเนี่ย) อาโผ่ให้เรียกว่า “ถุ่งเหงี่ยนๆ” แปลเป็นภาษาปะกิดเก๋ๆ ว่า “Peer” ทุกเช้ามาแม่เลยฝึกให้ยิ้มหวานให้ตะเองในกระจกทีนึง

ยังคงไม่ชอบการสระผมเอามากๆ ร้องแว้กทุกครั้งที่นึกขึ้นได้ (แม่เห็นบางทีก็ลืม เล่นกับพี่อุ๊เพลินหรือไม่ก็ดูนู่นนี่ พอแม่เข้าไปทัก โอ้โห ปันเก่งจังสระผมไม่ร้องไห้เลยนึกขึ้นได้ เออจริงว่ะ สระผมอยู่นี่หว่า แว้กๆๆๆๆ – หมายฟามว่าไงฟะ!) เด๋วนี้ไม่ค่อยจะอยู่เฉยให้เปลี่ยนเพอส์ หรือเปลี่ยนเสื้อผ้า จะคืบไปนู่นไปนี่ ต้องเอาของ (เล่น) ให้เล่น เช่น ฝากระป๋องน้ำ วันก่อนปรากฏว่าปันคว่ำ แล้วเอาฝาวางไว้ที่พื้นด้านหน้า เล่นๆๆๆ แล้วคิดไงไม่รู้ เอาหน้าจิ้มลงไป คงแรงพอสมควร เพราะร้องจ๊าก ปากเจ่อแล้วก็แตกมีเลือดไหลนิดนึงด้วย แม่ไม่อยู่บ้านกลับมาเห็นหน้าจ๋อยๆ โถๆ ต่อไปนี้อดเล่นฝากระป๋องน้ำแล้วจ้า

ปันยังคลานไม่ได้ คืบได้คล่องแล้ว แต่ไม่ค่อยชอบคืบ (มันคงเจ็บอ่ะเนอะ) เวลาให้คืบหยิบของเล่นจะยอมทำ 2-3 ครั้ง หลังจากนั้นจะขี้เกียจ แล้วร้องอ้อนวอนให้แม่หยิบให้ ถ้าแม่หยิบให้จะยิ้มหวานเป็นการตอบแทน ถ้าไม่หยิบให้ก็จะคืบไปเอา แต่จะบ่นไปด้วยตลอดทาง ประมาณว่า แหม... แค่เนี้ย แม่หยิบให้ไม่ได้เหรอ ต้องให้ปันลำบากไปหยิบเองด้วย อะไรทำนองนี้ (เข้าใจว่าได้นิสัยแม่มาเต็มๆ) แต่ชอบกระโดดเป็นชีวิตจิตใจเลยค่ะ ให้โดดนานเท่าไหร่ไม่มีถอย สู้กับจิงโจ้ได้สบายๆ เดือนนี้ต้องปรับระดับที่นอนในเพลย์เพนลงแล้วด้วย เพราะปันแอบเกาะยืน (เกือบ) ได้แล้ว ตอนนี้เลยต้องนอนกลางวันในคอกเพลย์เพน บางทีพี่อุ๊จับนั่งเล่นอยู่ในคอกคนเดียว ดูโดดเดี่ยวยิ่งนัก แต่ตอนนี้ก็ยังดีกว่าให้มาคลานแข่งกับเห็บที่พื้นนะจ๊ะ รอแม่กำจัดเห็บของอ้ายปิ๊ดปี๋ออกไปจากบ้านให้ได้ก่อนเด้อค่ะ

จับปูดำได้ แต่ไม่ค่อยจะยอมจับ ต้องอารมณ์ดีๆ จริงๆ หรือเวลา Confused เช่น กำลังงอแงๆ แม่จับข้อมือปุ๊บ ก็กำมือกางมือจับปูดำ และก็นึกได้ เฮะ ร้องไห้อยู่นี่ แม่เปลี่ยนเรื่องนี่หว่า แง้งๆๆๆ ไม่เอาไม่จับ กลายเป็นโกรธหงุดหงิดไปซะงั้น

ตอนนี้ทานอาหารได้เก่งแล้ว แต่แปลกคือเวลาทำอะไรหวานๆ หน่อย จะทานได้น้อย เคยต้มผักโขมกับตับหมู แม่ชิมแล้วยังว่าขม แต่กลับทานเอาๆ ที่แปลกคือฟันยังไม่ขึ้นนะค้าบ แต่แม่ว่าดีแล้วแหละ จะได้ไม่กัดแม่เวลากินนมเนาะ ไว้รอใกล้ๆ จะหย่านมก่อนก็ได้ค่อยขึ้นมานะจ๊ะฟันจ๋า

เปิดฤกษ์เที่ยวนอกบ้านที่พุทธมณฑล

พาปันไปไหว้พระกะเดินเล่นที่พุทธมณฑลมา หลังจาก convince พ่ออยู่เป็นนาน ในที่สุดวันนี้ได้ฤกษ์ฝนซาพาลูกไปซ่า...
แต่ลูกอิชั้นไม่ซ่าแฮะ เหมือนจะรู้ว่าพามาไหว้พระ สงบเสงี่ยมเรียบร้อยอยู่ในรถเข็น นอนเป็นคุณชายสบายแฮ ไปยังไมุ่ถึงชม. ฟ้าก็เริ่มมืด เลยต้องถอยทัพกลับบ้าน ขากลับปันๆ โวยวายใหญ่ ไม่ยอมนั่งคาร์ซีท แม่ต้องเอามาอุ้มไว้ พอมืดแล้วปันๆ ไม่ชอบนั่งรถเลยน๊า...

สรุปแล้ววันนี้เรียบร้อยดี เดินเล่นอยู่เกือบชม. ก็กลับบ้าน ขากลับป้อนเกอร์เบอร์ กินไปง้องแง้งๆ ไป แต่โดยรวมแล้วผ่านค้าบ พร้อมสำหรับการออกนอกบ้านครั้งต่อไปแย้ววว .....

breastpump crisis and how to solve it...

ไม่ได้อัพเดตเว็บซะหลายวัน เนื่องด้วยมี crisis เกิดขึ้นกับการให้นมปันๆ เรื่องมันเกิดจากที่แม่กะพ่อไปเดินเซ็นทรัลปิ่นเกล้า ว่าจะไปซื้อของแป๊บเดียวแล้วกลับ เผอิญมันมีงานของร้าน Homeworks มาลด ซึ่งพ่อเราก็ไม่มีพลาด เดินซื้อของนู่นนี่อย่างเพลิดเพลิน แม่ก็ชะล่าใจคิดว่าเลท ชม. สอง ชม. คงไม่เป็นอะไร ผลปรากฏว่ากว่าจะกลับมาบ้านก็เลยเวลาปั๊มนมไปแล้วตั้ง 2 ชม. กว่าๆ โอโห นมไม่ได้ปั๊ม 6 ชม. แข็งเป้กเป็นก้อนหิน กลับบ้านมาแม่ก็รีบปั๊มอย่างตั้งอกตั้งใจ เลยเวลานอนปันๆ แล้วด้วย รีบๆๆๆๆ เปิดที่ปั๊มอย่างแรง ปั๊มๆๆๆๆ 25 นาที พอปิดเครื่อง โอ๊ย... ทำไมเจ็บๆ ด้านขวา ก็ไม่คิดไร รีบๆๆๆๆ เอาปันๆ เข้านอน

ตื่นนอนตอนเช้า โอ้... ไม่หายแฮะ จับดูก็ไม่มีก้อน เลยคิดว่าไม่น่าจะคัด อาจเป็นเพราะเราเปิดที่ปั๊มแรงไปหรือเปล่า แล้วก็รู้สึกมึนๆ หนาวๆ เหมือนจะมีไข้ ก็คิดว่าอาจเป็นเพราะเมื่อคืนปันๆ ตื่นทุก ชม. ทำให้แม่ไม่ได้นอน อย่ากระนั้นเลย กินพาราฯ ไปก่อนสักเม็ด แก้ไข้ แก้ปวด.... บ่ายแล้วก็ยังไม่หาย กินยาอีก คราวนี้เริ่มตะหงิดๆ เพราะรู้ตัวว่าเป็นไข้แน่ๆ จนกระทั่งตอนค่ำก็ยังไม่หาย รีบเข้านอนดีกว่าก่อนปัญหาจะลุกลาม หลับๆๆๆๆ ปันๆ ก็เป็นใจตื่นน้อยหน่อย เช้ามาอาการดีขึ้น แต่ยังเจ็บเต้านมอยู่ แถมข้างซ้ายมีก้อนคัด โอ้ๆๆๆ ชักไม่ได้การ ปรึกษาแม่ๆ ในเว็บบอร์ดหน่อยดีกว่าแฮะ.... ว่าแล้ว แม่ๆ แนะนำว่าเป็นเต้านมคัดชัวร์ปึ้ก อย่าทิ้งไว้ให้อักเสบเลย ควรไปให้หมอดูดีกว่า รุ่งขึ้นตื่นเช้ามาปั๊มนมตามปกติ ปั๊ม 25 นาที ได้นม 1 oz. รวมกันแล้ว 2 ข้าง แม่เครียดน่าซีด ...หาย (นะ) แล้ว ไปหาหมอดีกว่าตรู โทรหาหมอสุธีรา ใช่เลย หมอว่าให้มาดูหน่อยซิ วันต่อมาเลยตื่นแต่เช้าออกจากบ้านพร้อมพ่อ นั่งรถไฟฟ้าใต้ดินไป รพ. BNH (ไกลโคตรและอ้อมโคตร) แต่ก็ยังดีกว่ารถติดอยู่บนถนน... ถึง รพ. พยาบาลบอกมาเต้านมคัดหรือคุณแม่... ค่ะ.... ไปนี่เลย อัลตราซาวนด์ที่กายภาพบำบัด โอ้โห นอนสบายมาก พยาบาลเอาเครื่องนวดแบบอัลตราซาวนด์มาคลึงๆ ที่เจ็บด้านขวา ร้อนนิดๆ แต่สบาย ราวกับทำสปา ประมาณ 5 นาทีก็เสร็จ แล้วประคบร้อนอีก 20 นาที นอนสบายเกือบหลับไป พอเสร็จแล้วก็รู้สึกหายเจ็บ ก้อนแข็งๆ มีแค่ด้านซ้ายที่ไม่ได้ซาวนด์ เสร็จไปปั๊มนมก่อนดีกว่าถึงเวลาพอดี ปั๊มได้ 4 oz. ค่อยใจชื้น แม่กระหยิ่มยิ้มย่องใจ น้ำนมยังไม่หายแฮะ เด๋วให้หมอดูคงไม่มีอะไรมากแล้ว ที่ไหนได้... แม่ยังไม่รู้อะไรเลย....

พอเจอคุณหมอ ก็เล่าๆๆ หมอฟังแล้วมากดๆ ดู นี่ไงคะก้อน มีตรงนี้ ตรงนี้ ตรงนี้ อ่ะคุณแม่ถือผ้าไว้ต้องนวดให้มันหายไปให้ได้ค่ะ เพราะถ้าค้างไว้น้ำนมจะลดการผลิต ว่าแล้วคุณหมอก็ลงมือกด... ไม่ใช่กดสิ คุณหมอลงมือบดขยี้ลงบนก้อนแข็งๆ นั้น ซึ่งปกติแค่จับเบาๆ ก็เจ็บแล้ว นี่เอามือบดๆๆๆ กดๆๆๆๆๆ ลงไป แม่ถึงกะพูดไม่ออก น้ำตาจะเล็ด แต่ก็ไม่กล้าร้องอะไรเลยอ่ะ หมอคงรู้สึกว่าแม่หยุดหายใจไป หันมาบอกว่า คุณแม่หายใจลึกๆ ค่ะ ... เฮือกๆๆๆ... เจ็บๆๆๆ หยุดซะทีสิหมอ (แม่คิด) ... ต้องโหดกับมันหน่อยนะคะ คุณแม่... แล้วก็กดๆๆๆ ... ฮือๆๆ (แม่ก็คิด)

เป็น 2-3 นาทีที่ทรมานสุดๆ ตอนผ่าคลอดยังไม่เจ็บงี้เลยอ่ะ!

ต้องทำให้มันหายไปให้ได้ค่ะ คุณแม่ กลับบ้านไปนวดอย่างที่หมอทำ แล้ววันหลังอย่าทิ้งไว้นานโดยไม่ปั๊มนมอย่างนี้อีกนะคะ .... ค่ะๆๆๆๆ... วันพรุ่งนี้ถ้าไม่หายหมอนัดดูอีกทีนะคะ .... .... หาย (นะ) อีกแล้ว พรุ่งนี้เอาอีกหรือนี่!!!!

ตื่นนอนตอนเช้า ไปดีไหมหนอ ไปดีไหมนะ ลองปั๊มนมดู โอ้ย... ออกมา 1 oz. อีกแว้ววว ฮือๆ สงสัยจะเบี้ยวม่ายล่าย ปันๆ เพิ่ง 7 เดือนนมในสต็อกก็มีพอแค่อย่างมาก 2 เดือน โถๆๆ ลูกจ๋า ไม่ใช่ความผิดของลูกเลยสักนิด เอาวะ เป็นไงเป็นกัน...

ถึง รพ. ก็ไปสปาอัลตราซาวนด์เหมือนเดิม คราวนี้ทำ 2 ข้าง เสร็จแล้วประคบร้อน แล้วไปปั๊ม ออกมาเกือบๆ 5 oz. ค่อยสบายใจ แต่เอาละสิ จะเจอหมอละเน้อ วันนี้จะโดนบีบอีกมั้ย ... นั่งรอๆๆๆ เอา นสพ. มาอ่านข่าวเศรษฐกิจย้อมใจว่าคงมีคนกลุ้มใจกว่าเราอีก จู่ๆ ก็มีเสียงอันคุ้นหูเรียก “อังคณา” เงยหน้าขึ้นไป อะอ้าว คุณนายเจี๊ยบนี่หว่า พาลูกมาฉีดไอพีดี ดีๆๆๆ จะได้มีเพื่อนคุย คุยๆๆๆๆ พยาบาลเดินมา คุณแม่รอหน้าห้องค่ะ ... เอาล่ะ กลับมาสู่ความจริง

เข้าไปในห้อง หมอตรวจ กดๆ ดู ตรงนี้เจ็บไหมคะ ... ค่ะ ... ตรงนี้เจ็บไหมคะ ... ค่ะ ... อือม์ หมอว่าดีขึ้นแล้วนะ แต่ตรงที่กดแล้วเจ็บต้องไปนวดจนกว่าจะหายเจ็บนะคะ (มันยังไงๆ) ประคบร้อนแล้วนวด ให้ลูกดูด ทำไงก็ได้ให้ตรงที่เจ็บๆ มันหายไปให้หมด ... ค่ะๆๆๆ ... โอเคค่ะ หมอไม่นัดแล้วนะ ... ฮะ! ไม่โดนบีบ โอ้ว...โอเคเรยค่ะหมอ ไว้วันอาทิตย์จะพาลูกมาฉีดวัคซีนกะคุณหมอนะคะ ... โอ้เยๆ (แม่คิด)

ออกมาอารมณ์ดี ไปกันเถอะ คุณนายเจี๊ยบ ส่งลูกกลับบ้านแล้วไปช้อปหลังการบินไทย ได้คลายเครียด (มีผลต่อการผลิตน้ำนม) ได้กางเกงเลกกิ้งให้ปันๆ แล้ว (น่ารักโคตร) แล้วก็ได้เสื้อเบอร์เบอรี่ของแท้ให้หนูด้วยยยย (วู้วววว!!!) อยากไปอีกอ่ะ อยากไปอีกอ่ะ ...

วันต่อมา ตั้งหน้าตั้งตาปั๊ม ไม่เอาอีกแล้นน นมจะต้องไม่คัด ปั๊มๆๆๆ เพลินๆๆ ดูเว็บนู่นนี่ เหลือบลงมาดูอีกที ทำไมนมมันมีสีชมพู เอาแล้วไง... รีบปิดที่ปั๊มเปิดดู จริงด้วย... เลือดสดๆ ค้าบ เป็นหยดๆๆ ... เฮ้อ เป็นแม่วัวนี่มันลำบากจริงหนอ... ไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่ เพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิด แต่คราวนี้ออกมาเยอะกว่าเดิม คงเป็นเพราะมัวแต่ดูเว็บ นม 4 oz. ที่ปั๊ม ทิ้งหมดเรยยค้าบ (แอบเสียดาย) จริงๆ หมอบอกให้ปันๆ กินได้นะ (นมรสสตรอเบอร์รี่) แต่แม่เห็นเลือดมันเยอะเหมือนกัน ก็เลยไม่เอาดีกว่า

คิดๆ แล้วนึกถึงเพลงนี้เลย...

... โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม เลือดในอกผสมกลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน ...

7-Month Ouch!!

ว่าจะอัพเดทพัฒนาการลูกแต่ยังไม่มีแรงเลยอ่ะ ขอเล่าเรื่องสั้นก่อนละกันนะจ๊ะ 

สองสามวันมานี่ ปันเป็นอะรายก็ม่ายรุ้ ตอนกลางคืนตื่นกินนมทุกชม.เลย แม่มึนไปหมดแล้ว (คือทั้งงงทั้งอดนอน) จะว่าให้กินนมไม่พอก็ไม่น่าจะใช่ เพราะกลางวันปันก็กินปกติ แถมบางวันยังไม่ยอมกินนมซะอีก เหมือนเบื่อกินนมจากขวด สงสัยจะอ้อนแม่เนาะ รอกินนมจากแม่ตอนกลางคืนรึเปล่า... รึว่าจะเป็นช่วง Growth Spurt กินดีกินเด่น อือม์ .. หลายทฤษฎีแล้วแม่ชักจะงงงงอ่ะ เอาเป็นว่าจะอดทนดูว่าใช่ช่วงกินดีกินเด่นรึเปล่านะจ๊ะ ซึ่งถ้าใช่น่าจะเป็นอยู่ประมาณอาทิตย์นึง แต่ถ้าเป็นเพราะอ้อนแม่ คงต้องออกมาตรการอะไรบางอย่างปราบปรามนมมื้อดึก...

ไม่ใช่ว่าแม่ใจร้ายนะปัน แต่ตอนนี้ปันโตแล้ว ไม่มีความจำเป็นทางโภชนาการใดๆ ที่จะต้องตื่นมากินนมมื้อดึกบ่อยๆ แต่มีความจำเป็นเรื่องการเติบโต (โดยเฉพาะความสูง) ที่จะต้องนอนยาวให้มีช่วงหลับลึกให้มากๆ เพื่อร่างกายจะได้หลั่ง Growth Hormone และฟันก็จะขึ้นแล้ว ถ้ายังกินนมมื้อดึกจนติดจะกลายเป็นว่ามีโอกาสฟันผุอีกตะหาก  แล้วตอนนี้ปันก็เริ่มกัดแม่ (ไม่รู้ว่าหงุดหงิดหรือฝึกใช้ฟันที่ยังไม่ขึ้น)   แถมอีกก็คือพอกลางคืนปันนอนไม่พอปันก็มานอนกลางวัน ทำให้กลางวันปันก็โยเย เล่นได้น้อย ทั้งๆ ที่ก็อยากจะเล่น (แต่มันง่วงอ่ะแม่) ทำให้เวลาเสริมสร้างพัฒนาการของปันๆ น้อยลงอีก 

เห็นมั้ยว่าแม่หวังดีกับปันๆ ขนาดไหน (เอาไว้โตแล้วมาอ่านจะซึ้งๆ.. ฮิฮิ) 

รักปันจ้ะ (พูดครั้งที่ล้านแล้วววว) 

แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูอ๊านตี้นุชจี้

วันนี้วันเกิดป้านุช ปันๆ ส่ง MMS ไปสุขสันต์วันเกิดพร้อมรอยยิ้มตั้งแต่เช้า ขอให้ป้านุชสุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆ ตลอดไปค้าบ 

เมื่อวานพ่อซื้ออาหารกระปุกของเกอร์เบอร์มาให้ปันๆ เยอะเลย ต้องบอกว่าดวงจะได้กิน เพราะแม่ตามหาในซูเปอร์ฯ หลายห้างแล้วไม่เจอเลย กะว่าอาทิตย์หน้าจะออกไปวิลล่า ปรากฏว่าเค้ามาตั้งบูธขายที่ SCB เช้ยย แถมลดแลกแจกแถมซะอีก พ่อเลยขนนนน...ซะ 

เกอร์เบอร์หลากรสมีทั้งแครอท ผลไม้รวม ไก่และผัก บะหมี่ไก่ และมันฝาหรั่ง เอาไว้ตอนปันๆ ไป ตจว. หรือไปนอกบ้านเนอะ